walang nangyayari dito araw-araw. walang nangyayari dito araw-araw, tambay rito, tambay roon. — from one of kulay’s songs (i really liked them pero nag-disband na).
yan ang drama ng buhay ko ngayon. officially, i’ve been a bum for 38 days. officially. pero actually 48 days na akong patambay-tambay. i tendered my resignation effective june 11 (last month). pero ginamit ko ang mga na-earn kong leave credits kse hindi naman babayaran yun, so june 1 was my last day at work.
kung hindi lang dahil sa pera, parang i’m loving the jobless life right now. mahirap lang kse pag walang work, walang sweldo, walang pera so hindi rin ako makabili ng mga gusto ko at di ako maka-gala ng tulad ng gusto ko. most of my friends told me to ask some from hubby. kaso ma-pride ako. hahaha. hindi. pag wala akong spending money, binibigyan naman nya ako.
when i first told my mom i was planning on resigning, her advice was that i should find another job first. that’s what i tell others also. kaso pala, when you’re tired of what you’re doing, hindi mo na iisipin yun e. shempre, i asked hubby first if it was okei for me to resign. he didn’t want a non-working wife e. nakikita naman nya that during the past months, i was too tired lagi. so okei lang with him.
when my mom asked me why i wanted to resign (i kept putting it off. likas kse sating pinoy ang nagbibigay ng konting sustento sa magulang di ba) i told her i was tired of working. ang hirap kse na parang yung oras na dapat ay ginugugol mo sa sarili mo or sa pamilya mo, hindi mo nabibigay. at binibigay mo sa trabaho. tapos at the end of the day, you still feel you haven’t satisfied your boss at parang sa loob-loob nila eh you still haven’t done enough. plus the ungodly work hours i’ve been putting isn’t helping in our wish to have a baby. hehe.
the last couple of months, i was cross trained in another position. okei naman ang work. kung tutuusin kung dun ako mapu-pwesto, pwede. kse work-life balance ok na. kaso my decision was made prior to my cross-training e. may katigasan ang ulo ko. once i’ve made up my mind. mahirap ako magbago ng desisyon.
so ngayon, eto ang drama ko. bum. day in & day out, i’m not doing anything productive. for the last year na hindi ako mashadong nakapag-tv or nakapagliwaliw, ngayon binabawi ko. last week hubby asked me if i were making any steps in finding another work. sabi ko, not yet. konting rest pa, kung pwede. besides, we plan to have another vacation end of august. i told him, kung maghanap ako ng work, tas matanggap ako, parang dyahe naman to tell them na i’ll be absent for 4 days kse magbabakasyon kami ng asawa ko. hehe.
halos araw-araw, umuuwi ako sa bahay ng nanay ko sa batangas (about 20-30 mins away from where i am now, depending on the traffic). nasabihan na nga ako ng kuya ko kung baket daw ba uwi pa ako ng uwi sa laguna e araw-araw din naman daw akong pumupunta sa kanila. told him, mas presko ang hangin ng batangas kaya ako umuuwi. at ang rason lang ng paguwi ko sa laguna ay dahil mas masarap matulog katabi ang asawa ko kesa sa nanay ko. hahaha. although my old room is still free, i could still use it anytime i wanted. kaso it hasn’t been aired. baka umakto lang ang allergies ko.
according to a friend, after about 3 months daw of bumming, magsasawa rin ako at gugustuhin ko na talaga magtrabaho ulet. sana nga. sa ngayon kse parang ninanamnam ko pa ang pagpapahinga. ang pag-gising ng medyo tanghali, at pagtulog ng late kung napapanood ako ng tv. yang mga ganyang bagay ang hindi ko nagawa ng nakaraang taon.
i’m wishing sa susunod na magiging trabaho ko, weekends are weekends and holidays are holidays. sa ngayon, nage-enjoy pa ako na walang trabaho. hindi ko naman masabing plain housewife. dahil i don’t take care of the house naman. my MIL does that. hindi rin naman ako nagluluto for hubby. inaamin ko, wala akong katalent-talent sa kusina. sa ilang beses na nagluto ako, laging matabang daw ang luto ko. my fault actually. parang may phobia kse akong tumikim ng niluluto ko. baka mapaso ang dila ko or yung ngalangala ko, eh hate ko ang ganung feeling. so pag nagluluto ako, kelangan ko ng taga tikim. according to my mom, i should use this time to try to learn a few recipes daw. sa pamilya namin, i’m the only one who doesn’t know how to cook. my mom & my brothers are great cooks. sobrang sarap nila magluto. bukod tanging ako lang ang hindi nakakuha ng ganong talento. hahaha.
even our yaya has become one great cook also. nakuha na nya ang mga technique ng nanay ko. kaya rin siguro malimit ako umuwi sa bahay ng nanay ko. kse i miss my mommy & our yaya’s cooking. the only downside sa masarap na bum life na ito, lumalapad ang katawan ko. wala kseng sumusukat ng kinakain ko. unlike when i was working — 1 cup of rice & 1 ulam lang ako. minsan may half gulay (bihira kse i don’t really like gulay much) i did exercising nung una, kaso my skin asthma’s acting up pag pinapawisan ako. so tigil muna sa ngayon ang page-exercise ko.nagbabawas na lang ako ng kain.
during my last day at work, the leadteam in the office gave me a mini-despedida. my immediate boss told me that now that i’m resigning, i’ll have more time to blog daw. hahaha. hindi lang naman oras ang kailangan para mag-blog. napagsabihan na ako ng isang blogging friend na pa-isa-isa raw ang posts ko. hindi pa kse ako ginaganahan ulet mag-blog religiously. mas bumibisita pa ako sa blog ng ibang tao kesa mag-update or gumawa ng bagong post. malay natin, one of these days, ganahan ulet ako di ba.
Majorsleepyhead 