quiapo

nung hs, maraming beses kong dinadaan-daanan ang lugar na to. coming from diliman and going home to batangas, dito dumaraan ang jeep na sinasakyan ko papuntang lawton, halos every weekend. dun pa kse ang bus terminal noon. hindi pa uso ang cubao. either pasay or lawton lang. at sa apat na taon na yun, hindi ata ako bumaba man lang or dumaan sa quiapo church.

a few (ay, a lot ata) more years in college passed, hindi ko rin natanawan or nadaanan ang lugar na to.

a couple of years after graduation, yun, nabisita ko na sya at last. sa may mlqu (ay tama nga ba?) kse yung board exam ng chem. eng’g na kinuha ko. that was the first time i entered quiapo church. nag-stay ako somewhere in elizondo, above the vendors ng mga piratang dibeedee. day before my board exam, yun, dun ko unang nadaanan ang underpass papuntang quiapo church. nag-try humingi ng tulong. and everyday for the next 3 days (oo, 3 days ang board exam, parusa), after ng exam, bumalik ako dun. nagpasalamat at may nasagutan, humingi ng tulong at parang medyo nahirapan nung 2nd day, at nagpasalamat ulet nung huling araw.

may ilang beses na rin ako nakabalik ng quiapo after that. at tuwing babalik ako, nage-enjoy ako (knock on wood, kse sabi nila marami rin daw mandurukot dun, ayoko naman ma-experience yun. ako pa na magnanakaw/snatcher magnet). enjoy ako panoorin ang mga matatandang (ok, may bata-bata rin) manghuhula doon. minsan nga nate-tempt ako mag-try. kaso mo, ayoko rin. baka kse bad hula ang ibigay saken eh masira pa diskarte ko sa buhay trying to avoid that bad hula. hehehe.

kanina, nagpunta na naman kami ng nanay ko doon. initial plan was ihahatid kami ng pinsan ko, then punta sila sa tito ko. kaso, ewan ko ba naman, odd hour na nga yung pagluwas namin, sobrang traffic pa rin. so my mom decided na i-drop off na lang kami sa buendia-lrt. mag-lrt na lang daw kami papuntang carriedo. duda ako kung kakayanin ng nanay ko umakyat ng lrt. 4 years nang senior citizen ang nanay ko. at nakakalungkot sabihin, kulang na kulang sya sa exercise kaya ang mga ganung kataas na akyatin na hagdan, e feeling ko, di kakayanin ng mudra. pagbaba namin ng van, tinanong ko kung sure sya na mag-lrt kami. kaya daw, basta tamang pacing lang. sige. susko, after every 3 steps ata, hingal. sabi pa nya, umuna na raw ako. sabi ko, alangan namang di ko sya alalayan. eh kung matumba sya ng wala sa oras? after 2 flights of steps, sabi ko, una na ko at medyo mahaba ang pila sa pagbili ng ticket. magdahan-dahan lang sya. sige daw. so pumila ako, nakabili ng ticket. pagpasok namin, naco, ang mudra, napaupo dun sa steps ng guard. yung tinatayuan nya para makita ang magkabilang dulo ng station. nag-advice pa si manong guard na dun daw kami sa 1st train sumakay at marami daw vacant seats dun. kaso yung na-pwestuhan namin, sa 2nd train na kami napasakay. pagpasok sa lrt train, naco, standing. wala pang 10 seconds, may mabait na babaeng nag-offer ng seat nya sa nanay ko. salamat. palagay ko nakita nya ang mukha ng nanay ko na parang lantang gulay na. ulit, salamat sayo mabait na dilag.

first went to clearance outlet ng sm. hmm. mura. nakabili ng isang pares ng sapatos na wala sa plano. namili na rin ng ibang christmas gifts para sa inaanak. next stop, lunch. mami lang daw gusto ni madam, so sakto, paglabas namin chowking. nag-mami kami pareho. sumunod, may pinagdalhan sya saken sa tindahan ng mga gamit sa kusina. naco, feeling ko, pwedeng makulong dun ng ilang taon ang kuya ko at ayos lang sa kanya. lahat ng mga pwede mong maisip na gamit sa kusina, palagay ko andun na. wala rin naman kami nabili dun. mashadong mahal kse yung mandolin na gusto sanang bilhin ng mudra. 9500 ba naman. haysus. may mga nakita pa ako dun na ceramic knives that i think my brother would love to get on christmas. hehe. di lang ako sure if the brands there are to his liking. german knives naman, so feeling ko, good quality. kung ako makakabunot sa kanya sa monito-monita namin sa family, alam ko na kung san ako bibili ng gift. hehe. to think sa gourdo’s at rustan’s kami naghanap nun at yun  sana reregalo namin sa kanya nung birthday nya last week, e wala kami makita.

next stop, another shop selling hello kitty goodies. nakabili kse kami dun last week ng slippers/sandals na mashadong malaki naman pala sa pamangkin ko. napagalitan pa ako ng mudra kse baket daw sabi ko 31 ang size ng paa ng pamangkin ko. sabi ko, yun ang alam kong size nya e. malaki daw ang 31. dapat 30 lang. so imbes na hintayin ng pamangkin ko na lumaki pa ang paa nya, pinapalitan namin. pagtingin ko kanina sa dala naming sandals, size 32. sows. ang galing ng nanay ko manisi kung bakit malaki ang sinabi kong size eh magaling pala sya sa numbers. hehe. nakabili pa sya ng isang relo ata (again, wala sa plano) para sa sarili nya. andami nya pang sinukat na relo. with matching tanong saken kung “ok ba?”. told her, i think she’s too old for hello kitty. although meron din naman designs na pang grown-up. bumili pa sya ng isang bag para sa apo nya (apo ng pinsan nya, na tito ko, na pabalik na ng canada). gala-gala ulet. may nakitang mga cute leggings for kids. perfect for one of my inaanaks. so bili na naman. hopefully before the month ends, tapos na ko sa christmas shopping ko.

may nakita syang mga accessories sa isa sa mga tindahan at nadismaya sya nang sagutin ang tanong nya kung magkano. meron na kse syang parang ganung hikaw/singsing/bangle. sobrang mura daw. tipong more than triple the price ang bili nya dati, na di nya maalala kung san nya nabili. so namili ng sangkatutak ang nanay ko.

went to another store. found really cute lighters. so namili na rin ako pangregalo sa pasko para sa mga smoker cousins ko. wanted to buy one for myself kaso, it-try ko tumigil manigarilyo sa 2011. hopefully, i’ll succeed. i’ve tried quitting once. lasted for 18 months. bumalik nang tumindi ang stress sa trabaho. hindi naman mashadong mahirap saken. kse di naman ako malakas mag-yosi talaga. malakas lang pag nasa inuman/gimik. dun ako mapapatay. so palagay ko 2 ang iiwasan ko next year. hehe.

another stop: master hopia. nagbilin ang pinsan ko, so dahil imbierna sya kahapon, bibigyan ko sya ng pampalubag loob nya. mali, bibilhan pala.

napagod din kami ng nanay ko kaya’t nagpasya nang umuwi. magjeep ba o mag-fx? mga puno ang fx, masarap sana mag-lrt ulet para mas mabilis. kaso sa carriedo parang 3 flights (of stairs) yung station. baka bumigay ng di oras si mudra, jeep or fx na lang para walang hagdan na aakyatin. naghintay rin kami ng ilang minuto bago nakasakay. swerte naman at may fx so aircon ng konti. dapat mag-bus kami pauwi. sinubukan ko itext ang kuya ko na nasa makati, baka pauwi na. sakto. uwi na raw sya in about 15 mins. so sabi ko sa mudra, sabay na lang kami kay kuya. namroblema pa kami kse hanggang buendia-lrt lang ang fx. pinaka-convenient na sana kung sa magallanes kami madaanan. di ko naman kabisado ano sasakyan ng commute (ay taxi pala no? di ko naisip agad) papunta dun. buti na lang ubod ng bait din ng kuya ko at sabi nya sunduin nya raw kami. dun daw sa may goldilocks. trobol, lakarin na naman. si mrs. senior citizen, hindi na kaya keri maglakad pa. text ulet ako kay kuya na dun na lang sa bus station ng jac liner para lesser lakarin for mrs. senior citizen. as expected, okay ang sagot ng kuya ko (sobrang bait talaga nito). ang nakakatawa? sabi nya 15 mins di ba? text agad sya, medyo traffic daw, malamang 30 mins. ang ending, more than 1 hour kami naghintay ng nanay ko. hahaha. bukod sa sobrang traffic may dinaanan pa pala sya sa market!market!

pagsundo nya samen, nagtext lang ako ng konti sa asawa ko (actually nagpaalam. sinabihan kse ako ng nanay ko na dun na lang ako matulog sa bahay nya. last 2 nights na lang daw kse ng balikbayan uncle ko e. so shemps, paalam kay mr. antuken. pumayag naman), nag-shawl at natulog na sa byahe pauwi. nakakapagod rin pala pumunta ng quiapo. to think, mga 3 or 4 na tindahan lang naman pinuntahan namin dun.

babalik ulet ako dun. pero ayoko ng ganitong panahon na maulan. medyo maputik e. sarap siguro pag tag-init. mag-people watching lang.

Read Full Post »

walang nangyayari dito araw-araw

walang nangyayari dito araw-araw. walang nangyayari dito araw-araw, tambay rito, tambay roon. — from one of kulay’s songs (i really liked them pero nag-disband na).

yan ang drama ng buhay ko ngayon. officially, i’ve been a bum for 38 days. officially. pero actually 48 days na akong patambay-tambay. i tendered my resignation effective june 11 (last month). pero ginamit ko ang mga na-earn kong leave credits kse hindi naman babayaran yun, so june 1 was my last day at work.

kung hindi lang dahil sa pera, parang i’m loving the jobless life right now. mahirap lang kse pag walang work, walang sweldo, walang pera so hindi rin ako makabili ng mga gusto ko at di ako maka-gala ng tulad ng gusto ko. most of my friends told me to ask some from hubby. kaso ma-pride ako. hahaha. hindi. pag wala akong spending money, binibigyan naman nya ako.

when i first told my mom i was planning on resigning, her advice was that i should find another job first. that’s what i tell others also. kaso pala, when you’re tired of what you’re doing, hindi mo na iisipin yun e. shempre, i asked hubby first if it was okei for me to resign. he didn’t want a non-working wife e. nakikita naman nya that during the past months, i was too tired lagi. so okei lang with him.

when my mom asked me why i wanted to resign (i kept putting it off. likas kse sating pinoy ang nagbibigay ng konting sustento sa magulang di ba) i told her i was tired of working. ang hirap kse na parang yung oras na dapat ay ginugugol mo sa sarili mo or sa pamilya mo, hindi mo nabibigay. at binibigay mo sa trabaho. tapos at the end of the day, you still feel you haven’t satisfied your boss at parang sa loob-loob nila eh you still haven’t done enough. plus the ungodly work hours i’ve been putting isn’t helping in our wish to have a baby. hehe.

the last couple of months, i was cross trained in another position. okei naman ang work. kung tutuusin kung dun ako mapu-pwesto, pwede. kse work-life balance ok na. kaso my decision was made prior to my cross-training e. may katigasan ang ulo ko. once i’ve made up my mind. mahirap ako magbago ng desisyon.

so ngayon, eto ang drama ko. bum. day in & day out, i’m not doing anything productive. for the last year na hindi ako mashadong nakapag-tv or nakapagliwaliw, ngayon binabawi ko. last week hubby asked me if i were making any steps in finding another work. sabi ko, not yet. konting rest pa, kung pwede. besides, we plan to have another vacation end of august. i told him, kung maghanap ako ng work, tas matanggap ako, parang dyahe naman to tell them na i’ll be absent for 4 days kse magbabakasyon kami ng asawa ko. hehe.

halos araw-araw, umuuwi ako sa bahay ng nanay ko sa batangas (about 20-30 mins away from where i am now, depending on the traffic). nasabihan na nga ako ng kuya ko kung baket daw ba uwi pa ako ng uwi sa laguna e araw-araw din naman daw akong pumupunta sa kanila. told him, mas presko ang hangin ng batangas kaya ako umuuwi. at ang rason lang ng paguwi ko sa laguna ay dahil mas masarap matulog katabi ang asawa ko kesa sa nanay ko. hahaha. although my old room is still free, i could still use it anytime i wanted. kaso it hasn’t been aired. baka umakto lang ang allergies ko.

according to a friend, after about 3 months daw of bumming, magsasawa rin ako at gugustuhin ko na talaga magtrabaho ulet. sana nga. sa ngayon kse parang ninanamnam ko pa ang pagpapahinga. ang pag-gising ng medyo tanghali, at pagtulog ng late kung napapanood ako ng tv. yang mga ganyang bagay ang hindi ko nagawa ng nakaraang taon.

i’m wishing sa susunod na magiging trabaho ko, weekends are weekends and holidays are holidays. sa ngayon, nage-enjoy pa ako na walang trabaho. hindi ko naman masabing plain housewife. dahil i don’t take care of the house naman. my MIL does that. hindi rin naman ako nagluluto for hubby. inaamin ko, wala akong katalent-talent sa kusina. sa ilang beses na nagluto ako, laging matabang daw ang luto ko. my fault actually. parang may phobia kse akong tumikim ng niluluto ko. baka mapaso ang dila ko or yung ngalangala ko, eh hate ko ang ganung feeling. so pag nagluluto ako, kelangan ko ng taga tikim. according to my mom, i should use this time to try to learn a few recipes daw. sa pamilya namin, i’m the only one who doesn’t know how to cook. my mom & my brothers are great cooks. sobrang sarap nila magluto. bukod tanging ako lang ang hindi nakakuha ng ganong talento. hahaha.

even our yaya has become one great cook also. nakuha na nya ang mga technique ng nanay ko. kaya rin siguro malimit ako umuwi sa bahay ng nanay ko. kse i miss my mommy & our yaya’s cooking. the only downside sa masarap na bum life na ito, lumalapad ang katawan ko. wala kseng sumusukat ng kinakain ko. unlike when i was working —  1 cup of rice & 1 ulam lang ako. minsan may half gulay (bihira kse i don’t really like gulay much) i did exercising nung una, kaso my skin asthma’s acting up pag pinapawisan ako. so tigil muna sa ngayon ang page-exercise ko.nagbabawas na lang ako ng kain.

during my last day at work, the leadteam in the office gave me a mini-despedida. my immediate boss told me that now that i’m resigning, i’ll have more time to blog daw. hahaha. hindi lang naman oras ang kailangan para mag-blog. napagsabihan na ako ng isang blogging friend na pa-isa-isa raw ang posts ko. hindi pa kse  ako ginaganahan ulet mag-blog religiously. mas bumibisita pa ako sa blog ng ibang tao kesa mag-update or gumawa ng bagong post. malay natin, one of these days, ganahan ulet ako di ba.

Read Full Post »

mag-exercise tayo tuwing umaga

lately, halos lahat na ata ng nakakasalubong ko e tinatanong ako kung ilang months na ako on the way. magandang tanong sana kung totoo ngang buntis na ako. kaso mo it’s all fat. even my mom told me (quite a number of times already) na kelangan ko raw ingatan ang tiyan ko. baka magdire-direcho daw ng paglaki eh mahirap paliitin ulet. I SO TOTALLY AGREE!!!

last christmas i gave mr. antuken a stationary bike as a gift. at ngayon, nakikigamit na rin ako. it’s only been 5 days that i’ve been using it daily. aside from that i’m also doing some tummy exercises. kahapon, nagsimula nang sumakit yung tiyan ko. according to a friend, normal lang daw yun. it’ll be painful for the next 3-5 days daw. nakupo naman.

pinagtawanan nga ako ng asawa ko the first time he saw me after a routine. ngayon lang daw nya ako nakitang pinagpawisan. admittedly hindi ako pawising tao (and that according to mr. antuken means i’m not healthy daw. ewan ko rin). ang masaklap mo nga ang pinagpapawisan kalimitan saken pag mainit ang panahon — kili-kili. kaya nga pag minsang down ang a/c sa dati kong office, natatawa saken ang mga kasama ko kse ang usual outburst ko: “shiyet! walang aircon? why didn’t they tell us agad? hindi ako nag-secret today!” hehe.

last weekend, nag-try ako magtimbang. umaga ito, pagkagising. nagulantang ako sa nakita ko. lekat, tumataginting na 110 lbs! bago pa magreact ang iba diyan at sabihing magaan na yun, coming from someone like me na kekelan lang tumuntong sa 3-digit weight (in lbs), kagulat-gulat yun. it’s not actually horrible news. kse kung tutuusin that’s my ideal weight. kaso mo, hindi bale sana na nasa ideal weight ako at kasya mga pants ko. no. that’s not the case at all.

usual naman sa office na ang fridays ay wash day di ba? meaning, no need to wear the company uniform that we wear 4 times a week. ewan ko ba kung taga-bundok or taga-probinsya mashado mga kasamahan ko sa planta. everytime i wear a skirt, parang sobrang big deal. hindi ata nakakakita na binti at hita ang mga tao sa dati kong opisina. hahaha. lately malimit ako mag-skirt. not that i want everyone ogling at my legs. the main reason? most of my pants, masikip na. so tiis ako sa pags-skirt. or dresses. although i love wearing skirts & dresses too. pero i love wearing pants more.

so eto, every morning i’m doing about 20-30 mins of tummy exercises (got it from a book i found at booksale — mejo luma na, pero hopefully, it’ll do some work, hehe), at 30 mins sa stationary bike. although today, i did the bike in the afternoon. hopefully in a couple of months, may makita akong resulta. i know… i need to cut down on my carbs also. i’m a kanin person kaya mejo hirap din ako. what does a kanin person mean? kahit bigyan mo ako ng isang pirasong tuyo, kaya ko pagkasyahin yun sa  2 rice. our lola brought us up that way. na dapat matipid sa ulam. doesn’t matter how much rice we had. sa kanya, pag kumain ka ng 2 pirasong hotdog, lamon na yun. hehe. anywhere i go nga, pag kumakain, laging 1 ulam lang ako. kse hindi ko nauubos lagi ang ulam ko. enjoy naman mga kasabay ko kse shi-ne-share ko sa kanila ang ulam ko. so pag nag 2 ulam ako (ex: gulay & meat), asahan mo, hindi ko ubos yun.

here’s hoping i could keep it up — the exercising and the rice cutdown. para naman hindi ako alaskado kay mr. antuken. i think that’s his way of telling me to keep in shape. hahaha.

Read Full Post »

labor day

gusto ko lang alalahanin… back in college, meron kaming running joke ng mga naging kaibigan ko sa engineering… april 9 was a holiday (it always is) and one friend asked:

baket nga ba holiday ang april 9???

one answered, mayabang pa ha..

HELLO!!! LABOR DAY!!!

ahahaha. comedy.

i’ll be enjoying the long weekend. just bumming around the house today. tomorrow, i’ll go out with friends i haven’t seen in a while. and monday, bumming around again. dream ko lang yan. still have work to finish. pero dahil natural crammer ako, i’ll probably finish/do it on monday. hahaha.

Read Full Post »

2009

another year’s ending and a new one will start in a few hours. hopefully 2010 will be better for all of us. i’m wishing that in 2010, i’ll have more time for myself. i’m wishing for a baby. and i’m wishing that my foot will get better.

2009 has been a busy year for me. nawala ang time ko to blog, to visit blogs i love reading (although quite a number of the blogs i go to doesn’t have that much updates either — busy rin kaya sila?), and to go out with blogging friends. my five-day workweek became a six-day one. and at a number of times i work 7 days a week. was it worth it? obviously not. mas yumaman ba ako working those ungodly hours? definitely not. pareho lang ang bayad ko when i work 5 days a week and 6 or 7 days a week.

i wanna look forward to lousy days on the beach. walang cellphone to disturb you in any time of the day. mahiga lang sa beach, magbasa ng libro, have a couple of bottles of sooper ice cold beer and have some smokes. i wish i could have that sa 2nd anniversary namin ni mr. antuken. kaso, ngayon pa lang, alam kong hopeless wish. i don’t think my boss would allow me to go on a break knowing that on those dates, we probably have an audit by TUV.

is it right to wanna retire as early as 33? i didn’t have this feeling last year. baket ngayon biglang parang i’m sooo tired. christmas break? holidays? ano yun?

i went out with my long-time friends a few weeks ago. late ako sa napag-usapang oras. tapos, i had to retire earlier than them, kse i was too sleepy (woke up real early to get to work e). sadly i also had to wake up early the next  day, kse may work pa rin. the catching up i was hoping for didn’t happen much.

christmas night was a good time to have a few beers with my cousins sana. or play poker. kaso, wala rin. had to work the next day. eto ba ang work na gusto ko? i think i’m too old to go and look for another job. tomorrow will be another year. hopefully when 2009 goes away, it takes away these feelings i’m having lately with it.

Read Full Post »

old and grey

minsan, pagkagaling ko ng trabaho, dumirecho na ako ng mcdo. pag tinatamad kse ako magluto ng agahan, at lampas 8am na ako nakakauwi (from night shift), sa mcdo na lang ako nagb-breakfast. umorder ako ng usual breakfast meal ko pag mcdo ako kumakain. isang order ng pancake and sausage meal atsaka isang hamdesal with cheese. ang drink of choice? orange juice. masarap sanang mag-kape, kaso baka hindi na ako makatulog.

dahil alone akong nag-breakfast (hubby went to work already), kalimitan ang ginagawa ko habang kumakain ay pinapanood ko ang iba pang taong nasa loob ng mcdo (read, wala pa kaming sampu ng oras na to). naaliw lang ako kse meron isang matandang lalaki na pumasok, bitbit ang 2 helmet na pula. obviously, sakay sya ng motorsiklo papunta ng mcdo. umupo sya sa isang mesa, malapit sa akin. parang may hinihintay. napaisip naman ako at nasabi sa sariling: “don’t tell me naghihintay sya ng ka-date. kse baket 2 yung helmet na bitbit nya di ba?” mukha na syang lolo. naka-shorts na asul, white na shirt at naka-rubber shoes.

diretso lang ako sa pagkain ko nang may nakita akong pumaradang SUV malapit sa harap ng bintanang kinap-pwestuhan ko. nakita ko bumaba ang 5 oldies din. 2 guys and 3 girls. tapos pumasok din sa mcdo. dun ako naaliw. kse mukhang magba-barkada pala sila ng naunang lolong napansin ko pagpasok pa lang. after a number of exchanged handshakes, pumunta silang lahat sa counter to order their breakfast.

hindi ko alam kung baket sila nagkita-kita dun. kse pagka-upo naman nila e nagbasa lang din muna sila ng mga dyaryo (kse di ba may free inquirer sa mcdo pag breakfast?). pinanood ko pa sila ng konti. hanggang sa matagal na palang ubos ang breakfast ko at naramdaman ko na ang tawag ng kama ko.nakikinita ko nga sa kanila ang nanay ko e. i’m not saying that she’s that old! pero kse yung personalidad ng nanay ko, parang feeling ko, old age won’t stop her from going out with her friends. hahaha.

napaisip lang ako. sana pagtanda ko, ganun pa rin kami ng mga kaibigan ko. paminsan-minsan magkita-kita para mag-breakfast sa mcdo. mag-kwentuhan. sa ngayon nga, sobrang bihira na kaming magkita ng mga kaibigan ko. siguro dahil mga busy na kami sa mga buhay-buhay namin.

one time, sa wake ng dad ng isa kong k-batch, kasabay namin nagpunta ang mga sis ko. isang grupo din sila from the 70s. ang mga kwento nila, yung mga anak nila eh mga nagt-trabaho na rin. wala na sila mashado pinagkakaabalahang mga anak na papasok sa school. so yung natigil daw na pag-gimik nila when they had kids, resume lang din daw kse malalaki na ang mga anak nila. sabi pa ng isa, after the wake daw, inom muna sila. o di ba nakaka-aliw? nung minsang nakasabay namin sila sa isang activity/function, taob kami kse pale pilsen ang gustong beer at hindi sanmig light. hah.

i just wish when i’m all wrinkly at panget na ang posture (read: kuba — kse i don’t drink milk. osteoporosis, here i come!) magkita-kita rin kami ng mga kaibigan ko. i’m sure, our table will be the loudest pa rin. hahaha.

Read Full Post »

10 things i miss right now…

1. 8-hrs of sleep. working on a 6am schedule, kulang na lang lagi ang tulog ko. my sked’s supposed to be from 6am to 4pm, 5 days a week (compressed workweek). nasusunod ba yun? lately, hindi. most of the time, i’m at work from 6am to 6pm, or later than that. kaya nga wala na kaming QT ni hubby. pagdating ko from work, i’ll eat dinner tapos, tutulog na. i don’t even watch tv anymore.

2. ice-cold beer in the company of friends. medyo matagal-tagal na rin ang huli naming pagkikita ng mga kaibigan ko (mga december pa yun). we couldn’t work out our schedules eh. my friend rhods’ rest days are mon/tues. shempre naman the rest of us have work on those days. kaka-miss mag-inom kasama ang mga balahura kong kaibigan. kala ko nga last thursday baka pwede kaming mag-couples man lang. but my other friend redj said she’s out-of town daw. work-related. haay.

3. comfy pants. lately lang, napansin ko, sumisikip na ang mga pantalon ko. oo. it’s a sign na tumataba na ako. i have two options para ma-resolba ito. one is to buy new pairs of pants (na magastos, besides ano naman gagawin ko sa mga luma di ba?) and the other —- exercise. madaling sabihin, ngunit mahirap gawin. i didn’t even consider dieting. wala yun sa bokabularyo ko. masarap kumain. i thought i was blessed kse kahit gano kalakas kong lumamon, di ako tumataba. i guess some good things never last. pinagbabayaran ko na yata lahat ng katakawan ko nung medyo bata pa ako.

4. divisoria — ewan ko ba kung baket, pero gusto ko lang namimili sa lugar na ito. kaso mo, wala na ngang panahon. plus, wala na rin naman space ang closet ko for newer stuff. at least nakatipid ako di ba.

5. yaya’s cooking. hindi naman sa sinasabi kong hindi masarap ang pagkain sa bahay namin. pero nami-miss ko ang luto ni yaya talaga. siguro blessing in disguise na rin. kse kung hindi baka mas tumaba pa ako ngayon.

6. wearing flip-flops. bawal naman kse sa work. so yung mga flip-flops, tsinelas at sandalyas, naco, inaagiw na sa shoe rack.

7. the beach. i need a vacation. badly. i think.

8. cafe breton’s vesuve. parang nagc-crave ako neto. tsk. salungat ang sked namin ni hubby. di ko maaaya mag-breton (the nearest one is in paseo sta. rosa) spontaneously.

9. FBM (full body massage) — ahhh, just thinking about having one makes me wanna go to the spa immediately. kaso, oras. oras ang wala ako. tsk tsk.

10. long warm baths — dahil early ang pasok, i set my alarm at 345am (in time for my 6am work sked). kaso i keep on snoozing kaya mga 430 na ko minsan nagigising. ang resulta, speed ligo lagi. once or twice a week na nga lang ako nakakapag-hilod e (yes, yung bato ang gamit ko. i grew up using one. yun ngang panghilod ko sa bahay ngayon eh kinuha ko talaga sa bahay namin—bahay ng nanay ko pala). tsk tsk. laging dali-dali sa pagligo para di ma-late. haay.

Read Full Post »

bakasyon

i’m off for about 11 days! ansarap.

scheduled VL (at the start of the year, we give a VL planner, ilagay mo dun when you’d take your leave credits, and we call it scheduled VL) ko today and tomorrow. tapos weekend. walang work. the rest of next week, shutdown ang plant where i work cause of major repairs that will be done on the floors.

parang ang haba. baka tamarin na ako bumalik sa trabaho a. hehehe.

hopefully on the 7th & 8th eh wala pa rin akong work. hindi pa kse sure yun e.

all i know is, i’m getting bored waiting for hubby to get home. we’re having dinner later with my family. i’m sure magpapakabundat na naman kami. 🙂

Read Full Post »

bed-weather day again!

anlamig na naman. you could hear the wind from my room. this month has been the coldest month the philippines has experienced ata. nami-miss ko ang araw. laging cloudy. sobrang hangin. eh lamiging tao pa naman ako. ansarap lagi magbabad sa kama. kaya buti na lang walang work today. pero shempre, may mga chores din naman kelangan gawin. kaya di pa rin makapagbabad sa kama. besides, ang aga umalis ni mr. antuken para pumasok sa trabaho. 530am. parang lumamig bigla yung bed kaya gumising na rin ako. kumain ng agahan. ibinabad ang mga lalabahan. at natulog ulet. hahaha.

gumising ng maliwanag na. pero wala pa rin ang araw. nakakatamad maligo. malamig kse. kaya nga nung kinasal kami, ang unang-unang purchase naming mag-asawa (from our nest egg money) eh water heater. tulad ng nasabi ko, lamigin ako. ayoko ng malamig na tubig pag naliligo. gusto ko lang ang malamig na tubig kung iinumin ko. otherwise, ayoko ng malamig na tubig.

tinext nga ako ng nanay ko. tinatanong kung ano raw plano ko ngayon araw. kung uuwi daw ba ako sa kanila. umuwi daw ako at baka makapaglamierda kami. sinabi ko mimya konti. sa totoo lang tinatamad kse ako maligo pa. at kumilos. although tapos ko na ang labada ko. malapit nang magtanghalian. makapaligo na nga siguro.

Read Full Post »

welcome 2009!

it’s another year. ang iba, pagdating ng bagong taon, nagse-set ng new year’s resolutions. ngunit, hindi naman ako nausuhan nun, kaya wala rin ako nun.

lately, hindi na ako nakakapag-post. the corporate audit we had (at work) at the start of december took all of my extra hours. mabuti naman at we passed that audit. plus, puro mga party party party. sa office we had 2. and both times, ni hindi lumapit ang anino ng pangalan ko pagdating sa raffle.

ano nga bang nangyari ng nakaraang taon saken?

una sa lahat, nagpakasal na kami ni mr. antuken ko. nagliwaliw sa palawan at sumubok gumawa ng baby. ngunit di successful.

nagsawa na nga ako sa mga tanong ng kaibigan at kamag-anak ng: “ano may laman na ba yan?”

walang pagkakaiba rin naman ang sagot ko: “wala pa e.”

ni hindi ko ma-experience ma-excite, kse laging on the dot ang dating ng aking dreaded bisita (dreaded kse laging parusa ang dysmenorrhea ko!). nang masabi ko yan aloud, aba tinesting agad ako ng nasa itaas. na-experience ko rin ma-delay. shempre, excited ang lola nyo. after a week, na-kumbinsi ng isang officemate na mag preg test. sabi ko ayoko at too early. okei lang daw at sya daw 1 week delayed, nag-test eh positive na. so go, bumili ng kit. kinabukasan, nag-test. positive ba? shempre hindi! kung positive yan, matagal ko nang nai-kwento. hehe.

pangalawa, na-meet ko ang kaisa-isang reyna ng blogosperya. sino pa nga ba? eh di ang reyna elena. uber generous ng isang ito. too bad i didn’t get to see her when she came back a few months back.

isa pa, nakilala ko ang mga greenies. i’ve been a fan of GP nung nagsisimula pa lang ako. being part of the greenpinoy family is so much fun. kahit kung tutuusin eh iilang gimik lang naman ang nasamahan ko. one major adjustment i had to make was cut down on going out. strict si hubby. sobrang major ito para sa akin. kse i never experienced it with my parents. nung miss pa lang ako, anywhere i wanna go, okei lang. this time, hindi pwede. lalong-lalo na ang mga last minute ayaan. asa ka pang makakasama ako jan. hubby doesn’t like it much pag sumasama ako sa kanila. hindi na raw ako dalaga. eh compromise na lang. pag mga lakad na di naman gagabihin, pinapag-paalam ko. pumapayag naman (although feeling ko napilitan lang. hahaha).

major adjustment din ang paglipat ko ng tirahan. wala na akong mauungutan ng: yay, ano’ng ulam? o kung ano pang paglalambing (read: katamaran) sa yaya namin (yaya talaga sya ng aking kuya — bulag na, for about 9 years na ata, i think). mabait naman ang in-laws ko. buti na nga lang. kse di ba, kalimitan ang in-laws eh mahirap pakisamahan. daw. swerte ako at wala ako nun. hehe. ang kapalit naman ng paglipat ko ng bahay, may katabi na ako pagtulog. kaya ayos lang. hehehe.

nakakatamad magkikilos ngayong araw. it’s a “bed-weather-day” today. yan ang tawag ko sa panahon na malamig. masarap humiga at magbabad sa kama. too bad hubby’s at work today. tsk tsk.

ang major p-project-in ko this year: gumawa ng baby. kaya kung may mga tips kayo diyan. i-share nyo naman. hahaha.

happy new year everyone!

Read Full Post »

belgian chocolates anyone?

our friend who’s with the dfa came home last week to take an exam something something. she’s posted in brussels, belgium. when she left last april, we told her not to forget to bring us belgian wafers. or belgian chocolates. hahaha. well. ano pa nga ba iuuwi nya, kundi ang mga chocolates. i’m not really a fan of chocolates. feeling ko wala akong sweet tooth. hehe. or kung meron man. maliit lang. choco crinkles lang naman ang mahilig ako. 🙂

well, eto na ako’t nang-i-inggit. hehe. these are what she brought for us…

ano pa nga ba ang verdict kundi… masarap sya. i also got a bottle opener and a wine opener pero di ko nakunan ng pics.

thanks for these chrissy! ang isang funny incident related to this…

we got the pasalubong sunday. monday night, after dinner, i told my in-laws to try the belgian chocos (which i haven’t tasted yet also) that my friend brought. hubby took out the box from the ref. asked my MIL to choose what she liked. she got one. took a bite and said: “matamis!” hubby replied with: “tsokolate eh”. hahaha. sometimes i really find my MIL funny. meron din sya before (when i cooked sinigang na baboy), pag taste ng soup ang sabi: “maasim!” hahaha. sinigang nga kse di ba.

until now, di pa ubos ang chocolates. the truffles are divine! pero truly too sweet for my taste. i tried one last sunday and only had a bite. gave the rest to hubby. dahil may ubo at sore throat si hubby (na mahilig sa chocolates), wala mashado kumakain ng chocolates. hehehe. gusto nyo? 😉

Read Full Post »

sicky to the nth level

haay. kakasuya talaga ang may sakit. i went to work last night only to go home again after about 2 1/2 hours. colds, sore throat and fever. i texted hubby about my condition and he told me i shouldn’t have gone to work in the first place. (fine, kasalanan ko bang may pagka-masipag akong pumasok? hehe)

he picked me up from work and we went straight to mercury drug and he bought me some meds. after i got home, i changed into my nighties and went straight to bed. he woke me up after a couple of minutes and asked me if i’d taken my meds. shempre, sa tamad ko, di ko na nagawa. he told me to gargle also using warm water with salt. but i was sooo tired. i asked him to make me the warm solution (just testing if he’ll do it) and my good hubby did.

he’s not really a sweet person but everytime i’m sick, he always takes good care of me. after the gargle and med intake, he put me to bed.

thanks antuks for taking care of me last night. he advised me not to go to work tonight. but i’m still thinking of working. the other supervisor on my shift will be on leave and someone needs to oversee the operations tonight. so i’ll be resting the rest of the day, to have enough energy tonight.

Read Full Post »

40 years and counting…

sa nanay kong nagliliwaliw sa amerika ngayon at sa tatay kong hindi na makaalis ng bahay dahil kinain na ng mapait na alzheimer’s ang utak…

happy 40th wedding anniversary!

mantakin mo nga namang 40 years na kayo ano? when i was a kid, i always said to myself that when i grow up, i want a marriage just like yours, mom & dad.

a dad that is so quiet, and so giving, and so cool.

and a mom that is so good at handling money (hahaha, tama ba ito ma? eh galit ka nga sa pera eh), the best cook in the world and had the nastiest belt that i’d always tasted (oo na, bad girl ako nung bata, actually hanggang ngayon ata).

dream ko yung set-up nyo. na lahat ng sweldo ni dad ikaw ang nagha-handle mom. andami na ng mga negosyong pinasok nyong mag-asawa. ang pinakanatatandaan ko na nasimulan nyo (dahil siguro dito na ako may malay) eh yung piggery/poulty natin. tapos nag-canteen pa kayo sa isang textile factory. tapos nag-garments. tapos nag-ice plant. ano pa ba ang sumunod dun? hehe, wala na pala. mga sideline sideline na lang.

sino nga ba ang disciplinarian sa inyong dalawa? basta ang alala ko, andaming belt at palo ng tsinelas ang inabot ko from you mom. kay dad, iilan lang. pero grabe, latay talaga. pasensya na kayo kung talaga namang brattinella ang bunso nyo.

but i truly owe everything i am to you. how you brought me up. how you instilled the values and principles you thought i should have. i remember, when i was working as a temp at unilab, one of the senior operators there called me aside and told me that he really liked me (not in a romantic way of course). he kept asking if i had a boyfriend cause he said he wanted to find me one. kse daw i was so grounded. and sobrang galing makisama. hindi raw ako namimili. nakikisama ako sa mga managers, sa mga operators tulad nila at sa mga temp din tulad ko. at ang nasabi ko sa kanya, that was how you raised me.

you both were so giving and so lenient. i hated it when you sent me to pisay then. kse i thought, hinihiwalay nyo ako sa mga friends ko (nung elementary). you kept saying that it was the best school for me. that i wouldn’t have a hard time in college if i graduated from there. i wouldn’t have thought na masaya pala dun. i learned to stand up for what i believed in pagdating ko dun. at natutunan ko na hindi lahat ng bawal ay masama. at hindi lahat ng tama ay maganda. nagkaron ata ako ng sungay dun. probably cause i wasn’t living with you. plus i really got to interact with people from different parts of the country.

i thank you for letting me explore even at an early age. i never had a hard time getting permission for going out. to cabanatuan, when i was a hs freshie. to anywhere actually. kaya siguro ngayon, parang napakalaking adjustment saken na kelangan kong humingi lagi ng permiso sa asawa ko if i wanted to go out. sa inyo kse, walang curfew curfew. as long as you both know where i was going, who i’m going out with, and how i will get home were enough for you.

alala ko pa, nung kolehiyo pa lang ako, natuto nang mag-inom. inimbitahan ko ang mga kaibigan ko sa bahay natin. at ang kapal pa ng mukha ko kse tumawag ako sa yo ma, at sinabing ipagluto mo kami ng pwede naming pulutan. at pagdating namin, aba andami mong inihanda. where in the world could you find a mom as cool as you? na sobrang benya galore ka naman sa mga friends ko. na sa sobrang benya, i kept on wishing that you would go to bed already. baket kamo? eh kse di ako maka-yosi. hahaha.

thank you dad, kse lagi mong sinusundo yung labada ko nung college tuwing friday ng umaga. para pag uuwi ako eh wala na akong bitbit. isipin mong kalimitan ng mga friday ng umagang yun eh wala pa akong tulog galing sa gimik ng thursday night? straight from a gimik, eh kelangan ko nang umuwi ng dorm para ilabas ang big bag ko ng labada.

parang hindi ko kayo nakikitang nag-aaway. mom has a very strong personality at laging tahimik ka lang dad. pero ano ka, pag humirit ka naman, tahimik din ang misis mo di ba? ganyan ata kami ng asawa ko. palagay ko sobrang strong din ng personalidad ko kumpara sa kanya. pero nakahanap ata ako ng katapat ko. sintigas ng bato rin ata ang ulo nya tulad ko. haha.

i used to love it pag inaasar naming magkakapatid si mom. kse feeling ko, hindi nya natumbasan ang sense of humor mo dad.

and i thank you dad for always reminding us that family comes first. alala mo when i was in hs and i had no ride for my prom (o grad ball ba yun?)? you told kuya keats to drive me to i forgot na where we had it. somewhere in qc rin ata. and kuya refused kse may lakad na sya with his brods. anong sinabi mo? unahin mo ang pamilya. may nagawa ba ang kuya ko? shempre, ano pa eh di ihatid ako.

dream ko ata talaga how you guys were to me and my brothers. yung mapagbigay. masayahin. sobrang parang kaibigan lang. pero alam ang linya kung kelan mom & dad naman dapat ang trato namin. even if you haven’t given us the best that money could buy (kse hindi naman marami ang pera natin), you’ve given us the best that you could.

nakakailan na ba kami ni antuken ko? almost 7 months pa lang.compared to your 40 years, susko, andami pa naming bigas na kakainin. and i’m sure you’ll be there to guide me too.

nawa’y umabot kayo sa golden anniversary nyo (kami rin ni antuken ko, hehe)!!!

Read Full Post »

kasuya

about 2 weeks ago, nag-try si hubby i-on ang pc… nagulat. ayaw mag-on ng monitor. eh saktong kakabayad ko pa lang ng last installment plan ng samsung lcd monitor na yun. inis ako shempre, kse i can’t do the normal visiting ang bloghopping that i do. pero keri, kse very toxic naman at work e. pag-uwi ko eh talagang bulagta sa kama na ang drama ko.

the next day, i called the store where i bought it from. dalhin ko lang daw dun at iche-check nila. eh sa festival mall pa yun. so i asked my kuya if i could borrow the car the next day. para, after work eh dalhin namin ni hubby. pumayag naman.

saktong, late na ako nakalabas ng planta the next day. nag-worry pa nga ako na baka magsara na ang mall pagdating namin dun. pero umabot naman kami. binigay ko ang monitor kay saleslady. she tried it. at ang sabi saken: “ma’am, confirmed. blackout po.”

kung di pa ako nagtanong, eh di nya ata ie-explain saken. meron daw talaga ganun nangyayari paminsan-minsan. i asked her if they get that often. ang sagot? mga 1 in 10 daw. aba, hindi ba’t mataas na rate yun? 10%? so sabi ko, hindi pala advisable bumili ng samsung lcd, ganun? hindi naman daw yun. kahit anong electronic gadget naman daw may mga bumabalik sa kanila. noon nga daw yung redfox na motherboard eh sa 10, 6 ang bumabalik. aba, kung sa palagay nya eh pampalubag loob yun, nagkakamali sya.

eniwei, when i asked her what will they do about my monitor, ang sabi eh they will send it back to samsung daw. samsung will check, and if parts are available, mga 3 weeks daw gawa na monitor ko. huwaat?!?!? 3 weeks? 3 weeks na walang online life? kaya ko kaya? well, wala akong choice.

at ngayon, eto nagt-tiyaga ako sa laptop ni kuya, ay mali, notebook pala. anliit. paulet-ulet ako sa pagt-type kse sumasabit yung keys sa fingers ko. hindi naman malaki ang mga daliri ko, ewan ko ba kung baket hirap ako. pero di ako sanay sa laptop eh. anliit ng screen. eh from 17″ wide ba naman mapunta ako dito sa almost 6″ lang ata, naco, naduduling ako.

wish ko lang, wag muna kunin ni brotherhood etong notebook nya. haay. nakaka-1 week na akong walang monitor. 2 weeks to go…

Read Full Post »

a time to relax

mahilig ako magpa-spa. kaya ang swerte ko when my batchmates from the frat & soro gave us a gc at sanctuario spa as a wedding gift. perfect sana kse lover’s delight ang package. kaso, my hubby’s not too fond of it eh. makilitiin daw sya. i originally invited my mom to go with me sa spa thingie na ito. kaso mo lumipad sya at naglamyerda sa ibang bansa. eh baka kako, mabuntis ako eh di ko na magamit ang gc so i invited my friend na lang. payag naman si hubby. so i called them up one day and set an appointment. eto ang package…

Lover’s Delight

Sensual packages for honeymooners or couples who simply want to enjoy the Sanctuario Spa experience together. All packages include use of the aquaria, and free-flowing organic tea. Reservation is recommended. All packages are for two people.

Prices do not include the price of massage oil. You need to either provide your own oil or purchase from our special selection of massage blends.

DE LUXE PACKAGE
(1 ½ hours)

Aromatic Floral Bath and massage of choice in our couple’s room

nasayang yang free-flowing organic tea na yan saken. i don’t drink tea.

my friend & i first met up at shangri-la mall then took a cab to get to the spa. trobol pa nga kse along the way, the cab we got kept on overheating, so pinalipat pa kami ng cab. dun pa sa lugar na sobrang di ako pamilyar. ayos lang din naman kse nakakuha naman kami agad ng pamalit na cab. when we got there, shempre they gave us sarong/keys/slippers. we changed into our swimsuits para ma-sample-an ang jacuzzi.

we were late for our appointment kaya we had to wait for our masseuse. the water was warm. and invigorating because of the strong current. there was this couple on the other jacuzzi na sooper sweet. inggit na inggit kami sa girl kse her stomach was sooper flat. pretty girl too. nahiya tuloy kami mag-disrobe ng friend ko kse, i for one eh aminadong butete tiyan. hehehe.

the staff at sanctuario was very accommodating. after a while they called us up to take a shower daw and then floral bath na.

hay naco, lumabas na ang pagka-kulot ng hair ko. i initially didn’t want to go in the tub. aba, feeling ko lulutuin ako at gagawing ulam. i called one of the staff and asked her to adjust the water temp. tinuruan nya ko at nagdagdag lang ako ng cold water. tapos lublob na at nagbabad hanggang maging lola fingers na yung mga daliri ko. miya-miya ng konti, tinawag na ulet para mag-rinse at massage na raw (my favorite part). etong part na to, hindi ko na nakuhanan ng pic. we brought our own massage oil (ito kse ang wedding favor ng ate ng friend ko during her wedding) and after about an hour, ayan, feeling lamog na talong na kami (exaggerated way to describe it, of course. besides, i wouldn’t know how a lamog na talong feels like, hehe). we changed into our street clothes, pero shempre, i didn’t fail to take a pic of this notice na nasa locker.

sososyalin pa naman ang place. minus sosy points talaga! after we gave our tips, larga na ulet. pero posing muna near/above the fish pen.

then off we went to search for cafe breton along the streets of malate (i used to frequent the branch at nakpil when i was younger, pero nung oras na yun, di ko matandaan kung anong street nga ba sya located). nung hindi namin makita, i asked one of the manongs along the street, sabi matagal na raw nagsara. so nag-rob’s place na lang kami. we were busy deciding on where we were going to eat. laking tuwa namin when we saw a cafe breton there. yey! pasok agad kami and when i sat, di na ko tumingin sa menu. i always order the same thing at breton. one extra mild chili vesuve please! (it used to be without tomatoes, when i order it, but i’m slowly learning how to eat vegetables, although technically, sige, hindi sya gulay, kaya no more without-without eklat) importante talaga yung “extra mild” kse kung hindi, naco, sobrang anghang ng vesuve. eh hindi ako mashadong mahilig sa maanghang e. sa kagutuman ko, i totally forgot what my friend ordered. hehe. inulan kami nung pauwi na. pero okei lang. i had a shawl with me at pagkatapos ng lafang, uwi na kay hubby. a perfect way to end a totally relaxing day. 😉

pero shempre, this is all thanks to my kabatches: chrissy, nadj, eds, bel, ruth, bags & francis —- sooper thanks! this is one of the best gifts i got! (sinolo ko talaga ha, di mahilig si hubby eh, sorry)

Read Full Post »